Na blogu poruszaliśmy już wielokrotnie temat opodatkowania elektrowni wiatrowych podatkiem od nieruchomości. Chodziło o to, czy od 1 stycznia 2017 r. opodatkowaniu powinien podlegać cały wiatrak czy tylko jego części budowlane.
Spór pomiędzy podatnikami i organami toczy się równolegle w odniesieniu do innej kwestii, a mianowicie, czy podatek od nieruchomości należy pobierać od wartości rynkowej takiego wiatraka czy wartości przyjętej dla celów amortyzacji w podatkach dochodowych. Podatnicy prezentują w większości stanowisko, iż podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości należy ustalać właśnie w oparciu o wartość rynkową, gdyż elektrownia wiatrowa nie figuruje w ich ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako jeden samodzielny środek trwały a ponadto w wartości np. urządzeń wiatrowych są skapitalizowane również inne wydatki niż te o których mowa w ustawie o inwestycjach (np. na oświetlenie ostrzegawcze, system monitorujący, wentylatory itp.) Organy zaś uważają, że podstawę opodatkowania powinno ustalać się w oparciu o wartość przyjęta dla celów amortyzacji.
Co na to sądy?
Niedawno zapadł wyrok w takiej właśnie sprawie (wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 403/17), w którym Sąd przyznał rację organowi i wskazał m.in. że co do zasady podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych, z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych. Wyjątkiem od tej zasady jest ustalanie podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową. W ocenie Sądu sama w sobie okoliczność, że w ewidencji środków trwałych Skarżącej nie znajduje się zindywidualizowany, odrębny środek trwały w postaci elektrowni wiatrowej nie ma znaczenia dla określenia podstawy opodatkowania, istotny bowiem z punktu widzenia art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. jest fakt dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które łącznie składają się na przedmiot opodatkowania. Przepis art. 4 ust. 3 u.p.o.l. nie wymaga bowiem, aby budowla stanowiąca przedmiot opodatkowania, stanowiła zindywidualizowany, odrębny przedmiot opodatkowania.
Dodatkowo Sąd wskazał, że: „na określenie podstawy opodatkowania nie ma zatem wpływu okoliczność, że w ewidencji środków trwałych Skarżąca dokonuje odrębnie odpisów amortyzacyjnych dla urządzenia technicznego i odrębnie dla części budowlanych oraz, że dla poszczególnych elementów odrębnie ustalono wartość początkową. Przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości bowiem nie są środki trwałe, ale budowle lub ich części w rozumieniu u.p.o.l. Ustawa podatkowa zawiera odesłanie do przepisów o podatkach dochodowych dotyczących środków trwałych jedynie w zakresie ustalania wartości początkowej. Nie ma zatem znaczenia, na gruncie podatku od nieruchomości, sposób identyfikacji i ewidencjonowania środka trwałego dla potrzeb podatków dochodowych. Tym samym za nieistotne należy uznać, że części budowlane oraz urządzenia techniczne elektrowni wiatrowej nie stanowią jednego środka trwałego. Kwestią prawnie doniosłą jest ustalenie faktu ich amortyzacji i ustalenie ich wartości określonej według zasad wynikających z przepisów o podatkach dochodowych.”
Wpis nie stanowi porady ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa oraz ma charakter wyłącznie informacyjny. Stanowi wyraz poglądów jego autora na tematy prawnicze związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prasowych. Kancelaria Ostrowski i Wspólnicy Sp.K. i autor wpisu nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.
