Jeśli polski podmiot dokonuje płatności określonych należności na rzecz zagranicznych podmiotów, wówczas może wystąpić obowiązek pobrania przez niego i odprowadzenia do urzędu skarbowego tzw. podatku u źródła (z ang. Witholding Tax – WHT). Należności objęte podatkiem u źródła to przede wszystkim odsetki, dywidendy, należności licencyjne oraz usługi niematerialne (art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT). Stawka podatku dla dywidend wynosi 19%, a dla pozostałych należności 20%.

W Polsce obowiązuje mechanizm pay and refund, którego istota polega na tym, że od wypłaconych należności ponad kwotę 2 mln zł na rzecz tego samego podmiotu, płatnik zobowiązany jest do pobrania podatku u źródła według stawki krajowej. Następnie może on złożyć wniosek o zwrot zapłaconego podatku.

Jednocześnie istnieją dwa sposoby na niepobranie podatku u źródła lub zastosowanie preferencyjnej stawki od płatności przekraczających kwotę 2 mln zł. Pierwszym jest oświadczenie płatnika, że spełnione są warunki do zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku u źródła – oświadczenie WH-OSC (dla osoby prawnej) lub WH-OSP (dla osoby fizycznej). Oświadczenie to jest ważne przez rok podatkowy, należy zatem pamiętać o złożeniu następczego oświadczenia, aby w kolejnym roku podatkowym móc stosować preferencyjne rozliczenie podatku u źródła. Drugim jest opinia o stosowaniu preferencji, której otrzymanie przez Dyrektora KIS w formie decyzji pozwala na stosowanie przez płatnika preferencji w zakresie podatku u źródła przez okres maksymalnie 36 miesięcy.

Jednym z bardziej wrażliwych obszarów wśród płatników podatku u źródła stanowiły płatności licencyjne. Od pewnego czasu ugruntowała się linia interpretacyjna w myśl której licencje użytkownika końcowego (tzw. end-user) nie podlegają opodatkowaniu u źródła.

W interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.124.2024.1.AW) Wnioskodawca wskazał, że na mocy porozumienia zawartego pomiędzy nim a Licencjodawcą, nabył od Licencjodawcy niewyłączną licencję (sublicencję) na korzystanie z oprogramowania, z tytułu której ponosi comiesięczne Opłaty Licencyjne. W związku z powyższym zapytał Dyrektora KIS czy ponoszone przez Spółkę Opłaty Licencyjne dotyczące Licencji podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka, dokonując ich wypłaty, jest (i będzie) zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy tego rodzaju opłaty nie powinny być traktowane jako przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie tego przepisu. Przedmiotem licencji typu end-user nie są bowiem prawa autorskie lub prawa pokrewne, do których odwołuje się ten przepis, tylko uprawienie do używania egzemplarza utworu (faktycznego korzystania z niego, zgodnie z jego przeznaczeniem). Dyrektor KIS przyznał rację Wnioskodawcy i odstąpił od uzasadnienia prawnego.

Podsumowując, obowiązuje korzystna dla płatników podatku u źródła linia interpretacyjna, w myśl której płatności z tytułu należności licencyjnych dotyczących licencji użytkownika końcowego (tzw. end-user) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła. Wynika to z faktu, że przepisy ustawy o CIT nakazują opodatkowanie u źródła płatności z praw autorskich lub praw pokrewnych, podczas gdy licencje typu and-user nimi nie są.