W dniu 15.02.2021r. Minister Finansów wydał długo oczekiwaną interpretację ogólną dotyczącą prawa do odliczenia VAT od zakupu paliwa przy użyciu tzw. kart paliwowych. Niestety zakres interpretacji został ograniczony do sytuacji, w której w transakcji uczestniczą 3 podmioty. Podmiot pośredniczący przekazuje kartę paliwową odbiorcy, który za pomocą tej karty kupuje paliwo na wyznaczonych stacjach paliw. Podmiotem pośredniczącym jest leasingodawca lub firma zarządzająca flotą służbowych samochodów nie będąca emitentem karty.

Skoro podmiot pośredniczący udostępnia kartę paliwową to pojawia się pytanie, czy świadczy on usługę pośrednictwa czy jednak dostarcza towar w postaci zatankowanego paliwa na rzecz odbiorcy.

Minister Finansów odwołuje się do reprezentowanego przez TSUE stanowiska w wyroku z dnia 15 maja 2019 r. (sygn. C-235/18, w sprawie Vega International). Trybunał wskazał w nim, iż w przypadku transakcji z wykorzystaniem karty paliwowej ustaleniu podlega, czy podmiot pośredniczący dokonywał swobodnego wyboru zarówno jakości i ilości, jak i daty zakupu towaru, a także czy miał prawo decydowania, w jaki sposób towar ma zostać wykorzystany.

W sytuacji gdy podmiot pośredniczący nie miał wyboru co do warunków transakcji lub sposobu wykorzystania towaru, to nie dysponował nim jak właściciel. A skoro nie był właścicielem towaru, to nie mógł dokonać jego dostawy na rzecz korzystającego z karty paliwowej. W konsekwencji wyświadczył on usługę pośrednictwa zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

TSUE wskazał, iż konieczne jest też ustalenie, który podmiot w prezentowanym modelu ponosi całkowite koszty dostawy towarów.

Minister Finansów powołując się na wnioski płynące z powyżej wskazanego wyroku oraz wyroku w  sprawie C-185/01 Auto LeaseHolland wskazuje, iż ze względu na mnogość funkcjonujących sytuacji z użyciem kart paliw, każda powinna być analizowana osobno ze szczególnym uwzględnieniem charakteru i okoliczności transakcji.

Analiza czy dana transakcja jest dostawą towarów czy świadczeniem usług powinna opierać się na ustaleniu, po pierwsze na który podmiot stacja paliw przeniosła uprawnienie do dysponowania towarem jak właściciel oraz czy podmiot pośredniczący udostępniający karty paliwowe świadczy w ten sposób usługi na rzecz korzystającego z tych kart.

Fakt przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel przez stację paliw nastąpi zdaniem Ministra po spełnieniu łącznie następujących przesłanek:

• nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;
• decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru(wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;
• ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;
• ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

Skoro to stacja paliw będzie dysponowała prawem do przeniesienia własności, podmiot pośredniczący świadczy usługę pośrednictwa.

Interpretacja Ministra Finansów w zasadzie powieliła wnioski wynikające z wyroków TSUE i w sposób syntetyczny je przedstawiła. Wskazane przesłanki uznania transakcji za dostawę towarów dokonaną przez stację paliw nie zostały wyjaśnione żadnymi praktycznymi komentarzami. Interpretacja dotyczy tylko jednego trójstronnego modelu, pozostawiając wiele sytuacji poza swoim zakresem.

Podsumowując, podatnicy korzystający z kart paliwowych powinni przeanalizować umowy na podstawie których korzystają z tych kart. W przypadku, gdy sytuacja wpisuje się w model trójstronny przedstawiony w interpretacji, nie bez wątpliwości, ale ocena prawa do odliczenia VAT powinna być możliwa. Natomiast pozostałym, u których w łańcuchu dostaw pojawia się dodatkowy podmiot, pozostaje wystąpić z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.