APA – główne założenia projektu ustawy

20 maja 2019 |

Dnia 21 marca 2019 r. pojawił się projekt ustawy o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych.

 

 

Cel projektu

 

Jak wskazuje się w uzasadnieniu, potrzeba wydania projektu ustawy jest związana z koniecznością wdrożenia prawa Unii Europejskiej – Dyrektywy Rady (UE) 2017/1852 w sprawie mechanizmów rozstrzygania sporów dotyczących podwójnego opodatkowania w Unii Europejskiej. Celem wprowadzenia do polskiego systemu prawnego przepisów Unijnych jest zapewnienie podatnikowi ochrony przed mogącym powstać negatywnym zjawiskiem podwójnego opodatkowania, zwiększenie przejrzystości środków umożliwiających rozwiązywanie sporów dotyczących podwójnego opodatkowania poprzez uregulowanie nowej procedury rozstrzygania sporów oraz uporządkowanie procedur dotychczas istniejących, jak też uproszczenie i uporządkowanie procedur związanych z zawieraniem uprzednich porozumień cenowych (APA) jako narzędzia eliminacji ryzyka podwójnego opodatkowania.

 

Założenia projektu

 

Rozstrzyganie sporów dotyczących podwójnego opodatkowania

 

Projekt ustawy reguluje trzy procedury służące do eliminowania podwójnego opodatkowania, które zdefiniowane zostały w art. 2 ust. 1 pkt 6 projektu ustawy.

Są to:

  1. rozstrzyganie sporów dotyczących podwójnego opodatkowania między państwami członkowskimi Unii Europejskiej (stanowiące wdrożenie Dyrektywy Rady 2017/1852),

  2. eliminowanie podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysku podmiotów powiązanych (na podstawie Konwencji Arbitrażowej oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania),

  3. wzajemne porozumiewanie się prowadzone na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W niniejszym artykule skupimy się jednak na przepisach dotyczących wdrożenia Dyrektywy Rady 2017/1852 tj. na pierwszej procedurze – rozstrzyganie sporów dotyczących podwójnego opodatkowania między państwami członkowskimi Unii Europejskiej.

 

Projekt ustawy przewiduje definicję kwestii spornej, przez którą rozumie się sprawę, która prowadzi do sporu pomiędzy państwami w zakresie wykładni lub stosowania umów międzynarodowych. Natomiast za osobę, której dotyczy spór projekt uznaje osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną niemającej osobowości prawnej podlegające nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwa członkowskim Unii Europejskiej, na której opodatkowanie kwestia sporna ma bezpośredni wpływ.

 

Procedurę rozstrzygnięcia kwestii spornej dotyczącej podwójnego opodatkowania wszczyna się na wniosek. Wniosek może złożyć osoba, której dotyczy spór, w terminie 3 lat od dnia otrzymania pierwszego zawiadomienia o działaniu organów podatkowych, którego skutkiem jest lub będzie kwestia sporna. Wniosek należy złożyć równolegle do właściwych organów każdego zainteresowanego państwa członkowskiego. Właściwy organ krajowy przyjmuje lub odrzuca wniosek o rozstrzygnięcie kwestii spornej w terminie 6 miesięcy. O odrzuceniu wniosku organ krajowy jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić osobę, której dotyczy spór oraz właściwe organy pozostałych zainteresowanych państw członkowskich. Na odrzucenie wniosku przysługuje skarga do sądu administracyjnego, jednak tylko w przypadku, gdy organy wszystkich państw członkowskich odrzuciły wniosek.

Jeżeli wszystkie organy zainteresowanych państw członkowskich przyjęły wniosek (i kwestia sporna nie została rozstrzygnięta jednostronnie) właściwy organ krajowy podejmuje starania w celu rozstrzygnięcia kwestii spornej w drodze porozumienia z właściwymi organami pozostałych zainteresowanych państw członkowskich. Rozstrzygnięcie kwestii spornej następuje w drodze porozumienia w terminie 2 lat od dnia ostatniego zawiadomienia o przyjęciu wnioski przez zainteresowane państwo członkowskie.

 

O zawarciu i wyniku porozumienia z właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich, organ krajowy niezwłocznie zawiadamia osobę, której dotyczy spór. Zawarte porozumienie wprowadza się w życie wyłącznie za zgodą osoby, której dotyczy spór i po uprzednim wycofaniu przez nią wszelkich środków zaskarżenia dostępnych w ramach prawa krajowego zainteresowanych państw członkowskich.  Zgodę tę osoba, której dotyczy spór wyraża w terminie 60 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zawartym porozumieniu. Wraz ze zgodą osoba, której dotyczy spór składa oświadczenie o wycofaniu przez nią i rezygnacji ze środków zaskarżenia. W celu wprowadzenia porozumienia w życie, organ krajowy przekazuje sprawę do organu podatkowego właściwego dla osoby, której dotyczy spór. Organ podatkowy wprowadza w życie zawarte porozumienie bez względu na terminy przedawnienia określone w Ordynacji podatkowej.

 

Zawieranie uprzednich porozumień cenowych

 

Jak wskazano w uzasadnieniu projektu zmianie nie ulega sama koncepcja zawierania uprzednich porozumień cenowych, uregulowana dotychczas w dziale IIa Ordynacji podatkowej. Według projektodawców, proponowane zmiany są zmianami wynikającymi z praktyki i mają służyć uproszczeniu w zawieraniu APA poprzez zmniejszenie wymogów dokumentacyjnych. Uproszczone porozumienia cenowe dotyczyć mają wybranych rodzajów transakcji kontrolowanych. Zgodnie bowiem z proponowaną definicją za uproszczone porozumienie cenowe rozumie się uprzednie porozumienie cenowe wydawane na zasadach przewidzianych w rozdziale 3 dla transakcji kontrolowanych dotyczących:

a) zakupu usług o niskiej wartości dodanej lub

b) ponoszenia opłat za korzystanie lub prawo do korzystania:

– ze znaku towarowego lub

– z wiedzy (informacji) związanej ze zdobytym doświadczeniem, nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

 

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu, w rozdziale 3 ustawy wprowadza się możliwość stosowania uproszczonych porozumień cenowych z ograniczeniem do usług o niskiej wartości dodanej oraz do opłat za korzystanie lub prawo do korzystania ze znaku towarowego lub wiedzy (informacji) związanej ze zdobytym doświadczeniem, nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how). Wydaje się zatem, że uproszczone porozumienie cenowe będzie pozwalało na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi niematerialne ponad limit trzech milionów złotych, określonych w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

 

Projekt przewiduje również obniżenie opłaty za wydanie uproszczonego porozumienia cenowego, w porównaniu do uprzedniego porozumienia cenowego. Zryczałtowana wysokość opłaty za wydanie uproszczonego porozumienia cenowego przewidziano w wysokości 20 000 zł.

 

 

Wpis nie stanowi porady ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa oraz ma charakter wyłącznie informacyjny. Stanowi wyraz poglądów jego autora na tematy prawnicze związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prasowych. Kancelaria Ostrowski i Wspólnicy Sp.K. i autor wpisu nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.


Skontaktuj się z doradcą

Porozmawiajmy

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Poprzez kliknięcie przycisku „Akceptuj", bądź „X", wyrażasz zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Więcej o możliwościach zmiany ich ustawień, w tym ich wyłączenia, przeczytasz w naszej Polityce prywatności.
AKCEPTUJ