Wielu przedsiębiorców przed rozpoczęciem jednoosobowej działalności gospodarczej zastanawia się nad miejscem, w którym ta działalność będzie prowadzona (mieszkanie, wynajęty lokal czy może pokój w rodzinnym domu). Każda z opcji rodzi odmienne skutki podatkowe.
Przedsiębiorca jest zobowiązany wskazać adres wybranego miejsca we wniosku CEDiG i co wymaga podkreślenia, dane te po dokonanym wpisie będą jawne i ogólnodostępne. O ile w części 10 wniosku przedsiębiorca nie wskaże innego adresu to uznaje się, że prowadzi ją w miejscu zamieszkania. Ordynacja podatkowa wskazuje, że właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania podatnika. Oznacza to, że bez względu na wskazany adres w zgłoszeniu CEDiG właściwym dla przedsiębiorcy jest urząd skarbowy ustalony zgodnie z adresem zamieszkania.
W przypadku rejestracji dla celów VAT konieczne będzie okazanie we właściwym urzędzie skarbowym tytułu prawnego do nieruchomości (akt notarialny, umowę najmu lub użyczenia).
Własne mieszkanie
Prowadzenie działalności we własnym mieszkaniu ma swoje dobre strony. Umożliwia zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu części czynszu lub innych opłat. Warunkiem jest aby pomieszczenie (wydzielone) było przeznaczone tylko i wyłącznie na cele związane z działalnością, nie może to być pokój dzienny połączony z biurem. Pokój ten powinien być w całości „biurowy”, gdyż jeśli nawet w małym stopniu będzie spełniał funkcje mieszkaniowe opłaty w ocenie organów skarbowych stanowią wydatki osobiste. Opłaty podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodu w części odpowiadającej powierzchni proporcjonalnie do całości powierzchni mieszkania.Jednak należy pamiętać, że w takiej sytuacji zmienia się przeznaczenie lokalu mieszkalnego na użytkowy w części, co oznacza, że od tej części wymagany jest wyższy podatek od nieruchomości. Różnica jest znacząca np. w Toruniu dla budynków mieszkalnych podatek wynosi 60 gr za 1 m2, podczas gdy dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej wynosi 22,16 zł 1 m2.
Lokal użytkowy
Konieczne jest zawarcie umowy najmu/dzierżawy, w której pojawi się zapis zezwalający na prowadzenie działalności. Czynsz najmu stanowi w całości koszty uzyskania przychodu, dodatkowo o ile z zawartej umowy wynika, iż przedsiębiorca dokonuje opłat za media oraz dysponuje potwierdzeniami ich wpłat, to również opłaty te mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.
Udostępnienie lokalu przez rodzinę, przyjaciół.
W tym przypadku konieczna jest umowa użyczenia. Jeśli użyczającym są osoby zaliczone do kręgu I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn (m.in. małżonek, zstępny, wstępny, pasierb, zięć, synowa, rodzeństwo, ojczym, macocha, teść…) to na podstawie art. 21 ust 1 pkt 125 ustawy PIT otrzymane nieodpłatne świadczenia polega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych. Jeżeli użyczającym jest inna osoba to wówczas przedsiębiorca powinien rozpoznać u siebie przychód w wysokości czynszu, który byłby wymagany gdyby lokal był wynajmowany innemu przedsiębiorcy. Podobnie jak w przypadku lokalu wynajmowanego, o ile w umowie przedsiębiorca będzie dokonywał opłat i będzie posiadał na to potwierdzenia wpłat, to te opłaty mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.Tutaj zacznij pisanie postu. Możesz dodawać zdjęcia i filmy klikając na powyższe ikony.
Wpis nie stanowi porady ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa oraz ma charakter wyłącznie informacyjny. Stanowi wyraz poglądów jego autora na tematy prawnicze związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prasowych. Kancelaria Ostrowski i Wspólnicy Sp.K. i autor wpisu nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.
